Historias do rural para non contar ( Juan José)
Xa hai tempo os da pandilla do instituto: Conchi, Camilo e Froilán e eu, por suposto, era Manolo, o que non pintaba nada no grupo, reunímonos unha tarde todos no remolque dun chimpín na miña casa e puxémonos a facer o parvo.
Era pola noite, un martes pola noite, pola noite, dígoo outra vez por se non quedou claro, cando fomos ao cemiterio da Estrada invocar mortos. O que fai o aburrimento! Dous minutos despois a invocación funcionou, cousa que non pensaba porque o miramos en internet. Bueno, o caso é que funcionou e resucitamos a Josefina de Carnota. Austámonos moitísimo cando a vimos.
Despois desa noite, Conchi, Camilo e Froilán non volveron ser os mesmos. Estaban preocupados, daquela non sabía por que, pero bueno. Cando me aburrín fun ao ordenador, entrei en internet e descubrín por que estaban asustados. Resulta que Josefina de Carnota era moi mala e, se a vías na leira, entre o millo, atopábante morto debaixo do palco da Panorama coa camiseta da París de Noia
Pasados dez días da invocación, Camilo viu a Josefina de Carnota no medio do millo. Estabamos todos moi tristes e pasamos eses días con moito medo. A semana seguinte había festa en Cuntis con concerto da Panorama. Cando era pola noite, xa sabiamos o que ía pasar. E pasou. Despois de desmontar o palco, atopárono morto tal como vin en internet.
Cando fomos ao enterro vimos ao noso amigo por última vez. Iso despois da autopsia. A Josefina de Carnota matouno dándolle barreizas na cabeza.
Estamos moi desgustados pensando quen ía ser o seguinte.
A semana volvemos á tumba e atopamos algo grabado que poñía: " Por molestar a Josefina, ides levar unha tunda fina"
Cada día estabamos máis asustados intentando non ir entre o millo. Pero un día un veciño contounos que ao seu irmán pasoulle o mesmo. Camilo non era o único. Tamén nos contou que, pasados 15 días dunha noite de lúa chea, tiñamos que ir ao monte Xesteiras para desfacer a invocación. Para desfacela había que levar unha cabra marrón ás 5 da tarde. Casualmente, había lúa chea esa noite, así que fomos preparar as cousas e roubarlle unha cabra, a Rmón, un veciño algo parvo. Atopamos a María, unha rapaza que non ía axudar a facer a invocación.
Cando xa pasaron os 15 días fomos ao monte Xesteiras. Ese día comprendemos o mal que fixeramos nese cemiterio. Bueno, cando chegaomos levantouse o aire e atopamos un pergamiño que poñía:
" Ondas do mar de Vgo, se vistes meu amigo. E ai Deus, se verrá cedo! Josefina estase cabreando"
Extañámonos e, cando lle demos a volta, vimos un mapa moi claro. Tiñamos que ir á catedral de Santiago para poñer a cabra no botafumeiros e mareala, mentres un toca no órgano a canción " A cabritiña" de Quim Barreiros. Fomos á catedral e fixemos o programado. De súpeto aparecen Josefina de Carnota, que por certo era moi fea. Cando a vimos, o botafumeiros levouna por diante e espetpouse contra un muro. A Josefina desintegrouse e casualmente e casualmente convertiuse en todas as víctimas. Atopamos a Camilo e levámolo á casa. Desde logo, non se pode xogar con espíritos.
Pasados dous meses todo volvera á normalidade e volvemos ser felices pero Josefina de Carnoa seguirá andando por aí. E que foi da cabra? Nunca o saberemos, pero din que está bailando todas as noites con Quim Barreiros.
Era pola noite, un martes pola noite, pola noite, dígoo outra vez por se non quedou claro, cando fomos ao cemiterio da Estrada invocar mortos. O que fai o aburrimento! Dous minutos despois a invocación funcionou, cousa que non pensaba porque o miramos en internet. Bueno, o caso é que funcionou e resucitamos a Josefina de Carnota. Austámonos moitísimo cando a vimos.
Despois desa noite, Conchi, Camilo e Froilán non volveron ser os mesmos. Estaban preocupados, daquela non sabía por que, pero bueno. Cando me aburrín fun ao ordenador, entrei en internet e descubrín por que estaban asustados. Resulta que Josefina de Carnota era moi mala e, se a vías na leira, entre o millo, atopábante morto debaixo do palco da Panorama coa camiseta da París de Noia
Pasados dez días da invocación, Camilo viu a Josefina de Carnota no medio do millo. Estabamos todos moi tristes e pasamos eses días con moito medo. A semana seguinte había festa en Cuntis con concerto da Panorama. Cando era pola noite, xa sabiamos o que ía pasar. E pasou. Despois de desmontar o palco, atopárono morto tal como vin en internet.
Cando fomos ao enterro vimos ao noso amigo por última vez. Iso despois da autopsia. A Josefina de Carnota matouno dándolle barreizas na cabeza.
Estamos moi desgustados pensando quen ía ser o seguinte.
A semana volvemos á tumba e atopamos algo grabado que poñía: " Por molestar a Josefina, ides levar unha tunda fina"
Cada día estabamos máis asustados intentando non ir entre o millo. Pero un día un veciño contounos que ao seu irmán pasoulle o mesmo. Camilo non era o único. Tamén nos contou que, pasados 15 días dunha noite de lúa chea, tiñamos que ir ao monte Xesteiras para desfacer a invocación. Para desfacela había que levar unha cabra marrón ás 5 da tarde. Casualmente, había lúa chea esa noite, así que fomos preparar as cousas e roubarlle unha cabra, a Rmón, un veciño algo parvo. Atopamos a María, unha rapaza que non ía axudar a facer a invocación.
Cando xa pasaron os 15 días fomos ao monte Xesteiras. Ese día comprendemos o mal que fixeramos nese cemiterio. Bueno, cando chegaomos levantouse o aire e atopamos un pergamiño que poñía:
" Ondas do mar de Vgo, se vistes meu amigo. E ai Deus, se verrá cedo! Josefina estase cabreando"
Extañámonos e, cando lle demos a volta, vimos un mapa moi claro. Tiñamos que ir á catedral de Santiago para poñer a cabra no botafumeiros e mareala, mentres un toca no órgano a canción " A cabritiña" de Quim Barreiros. Fomos á catedral e fixemos o programado. De súpeto aparecen Josefina de Carnota, que por certo era moi fea. Cando a vimos, o botafumeiros levouna por diante e espetpouse contra un muro. A Josefina desintegrouse e casualmente e casualmente convertiuse en todas as víctimas. Atopamos a Camilo e levámolo á casa. Desde logo, non se pode xogar con espíritos.
Pasados dous meses todo volvera á normalidade e volvemos ser felices pero Josefina de Carnoa seguirá andando por aí. E que foi da cabra? Nunca o saberemos, pero din que está bailando todas as noites con Quim Barreiros.
Comentarios
Publicar un comentario